Merger of Telangana with Andhra and formation of Andhrapradesh in 1956

 Merger of Telangana with Andhra and formation of Andhrapradesh in 1956 

ప్రశ్న: తెలంగాణ విలీనం మరియు 1956లో ఆంధ్రప్రదేశ్ ఏర్పాటు

పరిచయం మరియు చారిత్రక నేపథ్యం - 

Download Audio 

స్వాతంత్ర్యం అనంతరం భారతదేశంలో రాష్ట్రాల పునర్వ్యవస్థీకరణను భాష, సంస్కృతి, ఆర్థిక అవసరాలపై ఆధారపడి చేపట్టారు. ఈ పరిణామంలో అత్యంత సంక్లిష్టమైన సంఘటనల్లో ఒకటి హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలోని తెలంగాణను ఆంధ్ర రాష్ట్రంతో విలీనం చేసి ఆంధ్రప్రదేశ్‌ను 1956లో ఏర్పాటు చేయడం.

ఇది భాషా ఐక్యత పేరుతో చేపట్టబడినప్పటికీ, ప్రాంతీయ అసమానతలు, రాజకీయ ఆధిపత్యం, మరియు ఆర్థిక అన్యాయాల భయం వంటి అంశాలు ప్రత్యేకంగా తెలంగాణ ప్రజల్లో ఆందోళనలకు దారితీశాయి.

చారిత్రక నేపథ్యం

1802: లార్డ్ వెల్లెస్లీ ఆంధ్రను మద్రాస్ ప్రెసిడెన్సీలో కలిపారు.

1914: న్యాపతి సుబ్బారావు ఆంధ్ర ప్రాంతాన్ని మద్రాస్ నుండి వేరు చేయాలని ప్రతిపాదించారు.

1937 – శ్రీ భాగ్ ఒప్పందం: తెలుగు ప్రాంతాల నాయకుల మధ్య భవిష్యత్ ప్రత్యేక రాష్ట్ర స్థాపన గురించి చర్చలు జరిపారు. ఇందులో ఆంధ్ర మరియు రాయలసీమ నాయకులు కొన్ని ప్రధాన నిబంధనలపై అంగీకరించారు, వాటిలో రాయలసీమకు నీటిపారుదల ప్రాధాన్యత ఇవ్వడం, హైకోర్టు ఏర్పాటు వంటి అంశాలు ఉన్నాయి.

ఎస్.కె. ధర్ కమిషన్ (1948)

భాషా ఆధారిత రాష్ట్రాలపై తొలి కమిషన్‌గా ఈ కమిటీ పనిచేసింది. ఈ కమిషన్ భాష ఆధారంగా రాష్ట్రాల ఏర్పాటుకు వ్యతిరేకంగా నివేదిక ఇచ్చింది.

దీనిపై అసంతృప్తి వ్యక్తం చేసిన ఆంధ్ర నాయకులు మరో కమిటీ కోరగా, జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ, పటేల్, పట్టాభి సీతారామయ్యలతో JVP కమిటీ (1949) ఏర్పాటు చేయబడింది. ఈ కమిటీ భాషా ఆధారిత రాష్ట్రాల ఆవశ్యకతను మళ్లీ వాయిదా వేయాలని సూచించింది.

స్వామి సీతారామ్ దీక్ష (1951)

గొల్లపూడి సీతారామ శాస్త్రి గారు గాంధేయ మార్గంలో ప్రత్యేక తెలుగు రాష్ట్రం కోసం ఆమరణ నిరాహార దీక్ష చేపట్టారు. ఆయన దీక్ష విజయవంతం కాకపోయినా, ఇది రాష్ట్ర సాధనపై మద్దతు పెంచింది.

విశాలాంధ్ర ఆవేదన

కమ్యూనిస్టు నాయకుడు పుచ్చలపల్లి సుందరయ్య విశాలాంధ్ర’ - భావనను ముందుకు తెచ్చారు. ఆయన విశాలాంధ్రలో ప్రజా రాజ్యంఅను పుస్తకంలో ఆంధ్ర-తెలంగాణల ఏకీకరణ వల్ల సామాజిక మార్పులు, ప్రజల అభివృద్ధిని వివరించారు.

జూన్ 22, 1952: విశాలాంధ్ర పత్రిక ప్రారంభం

వరంగల్, విజయవాడ, హైదరాబాద్ వంటి కేంద్రాల్లో సమావేశాలు నిర్వహించబడ్డాయి. ప్రముఖులు హయగ్రీవాచారి, అయ్యదేవర కాళేశ్వర రావులు ఈ భావనకు మద్దతు తెలిపారు.

పొట్టి శ్రీరాములు దీక్ష (1952)

అక్టోబర్ 19, 1952: మద్రాస్‌లోని బలుసు సాంబమూర్తి నివాసంలో పొట్టి శ్రీరాములు ప్రత్యేక రాష్ట్ర కోసం ఆమరణ నిరాహార దీక్ష చేపట్టారు.

డిసెంబర్ 15, 1952: ఆయన మరణంతో తెలుగు ప్రజల్లో ఆగ్రహం ఎగసిపడి మద్రాస్, ఆంధ్ర ప్రాంతాల్లో బహుళ హింసాత్మక ఘటనలు చోటుచేసుకున్నాయి.

డిసెంబర్ 19, 1952: జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ ప్రత్యేక తెలుగు రాష్ట్రాన్ని ఏర్పాటు చేస్తామని ప్రకటించారు.

1953 – ఆంధ్ర రాష్ట్ర ఏర్పాటు

ఆగస్టు 10, 1953: ఆంధ్ర రాష్ట్ర బిల్లు పార్లమెంటులో ప్రవేశపెట్టారు.

అక్టోబర్ 1, 1953: ఆంధ్ర రాష్ట్రం అధికారికంగా ఏర్పడింది. రాజధానిగా కర్నూలు నియమించబడింది.

ఈ విజయంతో దేశంలోని ఇతర భాషా సమూహాలు కూడా తమదైన రాష్ట్రాల కోసం డిమాండ్లు ఉంచడం ప్రారంభించాయి.

1953 – రాష్ట్రాల పునర్వ్యవస్థీకరణ కమిషన్ (ఫజల్ అలీ కమిషన్)

ఆంధ్ర రాష్ట్రం ఏర్పాటయ్యాక దేశవ్యాప్తంగా భాషా రాష్ట్రాల ఏర్పాటుపై ఉధృతమైన డిమాండ్లు రావడంతో డిసెంబర్ 22, 1953న కేంద్ర ప్రభుత్వం ఫజల్ అలీ కమిషన్ను నియమించింది.

సభ్యులు:

జస్టిస్ ఫజల్ అలీ

హెచ్.ఎన్. కుంజ్రూ

కె.ఎం. పనిక్కర్

ఈ కమిషన్ తెలుగు ప్రజల అభిప్రాయాన్ని సేకరించడానికి జూలై 1954లో హైదరాబాద్‌ను సందర్శించింది. ఈ సమయంలో తెలంగాణ ప్రజల్లో పెద్దఎత్తున విభజన గురించి అభ్యంతరాలు వ్యక్తమయ్యాయి.

కమిషన్ నివేదిక (1955 సెప్టెంబర్ 30)

ఫజల్ అలీ కమిషన్:

భాషా రాష్ట్రాల ఏర్పాటు అనుకూలంగా నివేదిక ఇచ్చింది.

అయితే, తెలంగాణను తక్షణమే ఆంధ్రతో కలిపి కొత్త రాష్ట్రంగా ఏర్పాటు చేయడం సరైనదికాదని సూచించింది.

తెలంగాణను వేరు రాష్ట్రంగా కొంతకాలం కొనసాగించి, తరువాత ప్రజాభిప్రాయంతో విలీనం చేయాలని సూచించింది.

హైదరాబాద్ అసెంబ్లీలో అభిప్రాయాలు (1955)

హైదరాబాద్ రాష్ట్ర అసెంబ్లీలో 174 సభ్యులు ఉండగా, 147 మంది అభిప్రాయం వ్యక్తం చేశారు: ఇందులో

• 103 మంది విశాలాంధ్రకు మద్దతు ఇచ్చారు.

• 29 మంది వ్యతిరేకించారు.

• 16 మంది తటస్థంగా ఉన్నారు.

తెలంగాణ వ్యతిరేకత ఉన్నప్పటికీ స్పష్టమైన ప్రజాభిప్రాయం సేకరించలేదు. ఏ ఓటింగ్ జరగలేదు. ఫజల్ అలీ సూచించినట్లుగా ప్రజాభిప్రాయం సేకరించకుండానే విలీనం నిర్ణయించబడింది.

1956 ఫిబ్రవరి జెంటిల్‌మెన్స్ అగ్రిమెంట్ / పెద్దమనుషుల ఒప్పందం

తెలంగాణ ప్రజల భయాలను సమర్థవంతంగా నియంత్రించేందుకు తెలంగాణ-ఆంధ్ర నాయకుల మధ్య జెంటిల్‌మెన్స్ అగ్రిమెంట్ కుదిరింది.

ఈ అగ్రిమెంట్‌కి సంతకం చేసిన నాయకులు:

తెలంగాణ నుండి

బూర్గుల రామకృష్ణ రావు

కె.వి. రంగా రెడ్డి

మర్రి చెన్నారెడ్డి

జె.వి. నరసింహారావు

ఆంధ్ర నుండి

బెజవాడ గోపాలరెడ్డి

నీలం సంజీవ రెడ్డి

గౌతు లచ్చన్న

అల్లూరి సత్యనారాయణ

అగ్రిమెంట్ ముఖ్యాంశాలు:

1. ముఖ్యమంత్రి లేదా ఉపముఖ్యమంత్రి తప్పనిసరిగా తెలంగాణ నుండి ఉండాలి.

2. తెలంగాణ అంశాలను నిర్వహించేందుకు ప్రత్యేకంగా రీజనల్ స్టాండింగ్ కమిటీ ఏర్పాటు చేయాలి.

3. ఉర్దూ భాషను ఐదేళ్ల పాటు కొనసాగించాలి.

4. తెలంగాణ విద్యార్థులకు ప్రవేశంలో ప్రాధాన్యత ఉండాలి.

5. తెలంగాణలో ఉన్న విద్యా, అభివృద్ధి, పారిశ్రామిక రంగాలను ముందుగా అభివృద్ధి చేయాలి.

6. మద్యం నిషేధం, భూముల అమ్మకాలు, స్థానిక పరిపాలన వంటి విషయాల్లో తెలంగాణకు ప్రత్యేక అధికారాలు ఉండాలి.

7. సబార్డినేట్ సర్వీసుల్లో తెలంగాణకు ఉద్యోగాల్లో ప్రాధాన్యత కల్పించాలి.

8. ఉమ్మడి వ్యయాన్ని రెండు ప్రాంతాల మధ్య సమానంగా పంచుకోవాలి. మిగిలిన Telangana ఆదాయం ఆ ప్రాంత అభివృద్ధికి వినియోగించాలి.

9. క్యాబినెట్‌లో ఆంధ్ర:తెలంగాణ = 60:40, అందులో తెలంగాణ మంత్రుల్లో ఒకరు ముస్లింగా ఉండాలి.

ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్ర ఏర్పాటుకు దారితీసిన నిర్ణయం

ఈ అగ్రిమెంట్ ఆధారంగా నవంబర్ 1, 1956న తెలంగాణను ఆంధ్రలో విలీనం చేసి ఆంధ్రప్రదేశ్ రాష్ట్రాన్ని ఏర్పాటు చేశారు.

ఇది దేశంలో మొదటి భాషా ఆధారిత రాష్ట్ర విలీనం.

ఇది కేంద్ర ప్రభుత్వ ప్రమేయంతో జరిగిన రాజకీయ ఒప్పందం, కాని ప్రజల సంపూర్ణ సమ్మతితో జరిగిన చర్య కాదు.

జెంటిల్‌మెన్స్ అగ్రిమెంట్ అమలులో వైఫల్యం

1956లో తెలంగాణను ఆంధ్రలో విలీనం చేసిన తర్వాత జరిగిన పరిపాలనా కార్యక్రమాల్లో, జెంటిల్‌మెన్స్ అగ్రిమెంట్‌లో పేర్కొన్న చాలా నిబంధనలు అమలవ్వలేదు. ముఖ్యంగా:

రీజనల్ స్టాండింగ్ కమిటీ అధికారాలను పరిమితం చేశారు.

తెలంగాణకు ప్రాధాన్యతగా ఉద్దేశించిన అభివృద్ధి, బడ్జెట్ కేటాయింపులు, ఉద్యోగ భర్తీలు అనేక సందర్భాల్లో ఆంధ్ర పరిపాలన తరఫున దూకుడుగా మారాయి.     

ఉద్యోగాల్లో ముల్కీ నియమాలు ఉల్లంఘించబడ్డాయి; అసలు నియామకాల్లో తెలంగాణ యువతకు ప్రాధాన్యం కల్పించలేదు.

తెలంగాణ విద్యార్థులకు ప్రవేశాల్లో హక్కులు నిర్లక్షించబడ్డాయి.

తెలంగాణ ఆదాయాన్ని రాష్ట్రస్థాయి ఖర్చులకు మళ్లించి, స్థానిక అవసరాలపై ఖర్చు పెట్టలేదు.

ప్రాంతీయ అసంతృప్తి పెరగడం.

తెలంగాణ ప్రజలు ఈ ఒప్పంద ఉల్లంఘనలను తమ ఆర్థిక, సాంస్కృతిక, రాజకీయ అన్యాయంగా భావించారు.

ఈ విధమైన వైఫల్యాల వలన:

తెలంగాణ ప్రజలలో అవమాన భావన బలపడింది.

రాష్ట్రవ్యాప్తంగా ఉన్న తెలంగాణ యువత, విద్యార్థులు, రచయితలు, ఉద్యోగులు అందరూ ఈ దిశగా ఒక జాగ్రత్త ఉద్దీపనకు లోనయ్యారు.

కొందరు నాయకులు తెలంగాణ రాష్ట్రం అవసరమంటూ కొత్త ఉద్యమాలకు బీజాలు వేశారు.

1969 తెలంగాణ ఉద్యమానికి పునాది

వాస్తవానికి, 1956లోనే భవిష్యత్తులో విభజన అవసరం వస్తుందని, జెంటిల్‌మెన్స్ అగ్రిమెంట్‌ను విమర్శించిన Telangana నేతలు ఉన్నారు.

విలీనం తర్వాత 10 ఏళ్లలో:

అనేక ఒప్పందాలు అమలు కాకపోవడంతో ప్రజల నమ్మకం తగ్గిపోయింది.

తెలంగాణ అభివృద్ధి అందని కలగా మిగిలింది.

ఉద్యోగాలు, నీటిపారుదల, విద్య, రాజకీయ ప్రాతినిధ్యం అన్నింటిలోనూ ఆంధ్ర ఆధిపత్యం కొనసాగింది.

1969 తెలంగాణ ఉద్యమం:

విలీనానికి కేవలం 13 సంవత్సరాలలోనే, తెలంగాణ ప్రాంతంలో పెద్ద స్థాయిలో ప్రజా ఉద్యమాలు ప్రారంభమయ్యాయి.

1969లో విద్యార్థులు ప్రారంభించిన ఈ ఉద్యమం, ఆపై ప్రభుత్వ ఉద్యోగులు, మేధావులు, రైతులు సహా అన్ని వర్గాల ప్రజలను ఆకర్షించింది.

ఈ ఉద్యమంలో:

"జై తెలంగాణ" నినాదం ప్రజల గుండెల్లోకి వెళ్లింది.

రాష్ట్ర ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా విద్యార్థులు ప్రాణత్యాగాలు చేశారు.

సెక్రటేరియట్, రోడ్లు, స్టేషన్లు, ప్రభుత్వ కార్యాలయాలు అన్నిటిలోనూ నిరసనలు చెలరేగాయి.

తీవ్రమైన పోలీసు జోక్యం, అరెస్టులు, కాల్పులు, హింసాత్మక ఘటనలు చోటు చేసుకున్నాయి.

కలిపిన రాష్ట్రంలో అసమానతలు

విలీనం చేసినపుడే ఎంచుకున్న వార్షిక సమీక్షలు, ఒప్పంద ప్రకటనలు, కేంద్ర హామీలు అన్నీ మౌలికంగా కాగితపైనే మిగిలాయి.

ఈ అన్యాయ పరిస్థితులు 2014లో తెలంగాణ ఏర్పాటుకి కారణమయ్యాయి.

ముగింపు: 1956 విలీనం నుంచి తెలంగాణ ఏర్పాటువరకు సింహావలోకనం.

1956లో తెలంగాణ మరియు ఆంధ్ర రాష్ట్రాల విలీనం, ఒక భాషా సంఘీభావం నిమిత్తంగా ప్రారంభమైనా, అది ఆచరణలో అన్యాయం, రాజకీయ వైఫల్యం, అభివృద్ధి అసమానతల ద్వారా అధికంగా దెబ్బతిన్నది.

జెంటిల్‌మెన్స్ అగ్రిమెంట్ వంటి ప్రామాణిక ఒప్పందాలు అమలు కాకపోవడం, ప్రజా అభిప్రాయాన్ని ఉపేక్షించడం, పరిపాలనలో ప్రాంతీయ అసమానతలు ఇవన్నీ తెలంగాణ ప్రజలలో వేరుచేయాలి అనే భావనను బలపరచాయి.

2014లో ఏర్పడిన తెలంగాణ రాష్ట్రం ఆ అసంతృప్తికి, అణచివేతకు, అణగారిన ప్రాతినిధ్యానికి ఒక చారిత్రక స్పందనగా నిలిచింది. ఇది ఒక కొత్త పునరావృతం కాదు ఇది 1956లో ప్రారంభమైన దోపిడీ, నిర్లక్ష్యానికి, స్వాభిమాన పోరాటం ద్వారా ముగింపు పలకాలని ప్రజలు కోరుకున్నారు.

Mulki identity and city college incident in 1952

 Mulki identity and city college incident in 1952

ప్రశ్న: ముల్కీ గుర్తింపు ధృవీకరణ మరియు 1952 సిటీ కాలేజీ సంఘటన

పరిచయం  - Download audio

1950వ దశకంలో హైదరాబాద్ రాష్ట్రం, ముఖ్యంగా తెలంగాణ ప్రాంతం, తీవ్రమైన రాజకీయ, సాంఘిక అలజడుల మధ్య ప్రయాణిస్తున్నది. 1948లో పోలీసు చర్యతో నిజాం పాలన ముగిసిన తరువాత రాష్ట్రం భారత యూనియన్‌లో విలీనం కాగా, ఆంధ్ర ప్రాంతం నుండి పెద్దఎత్తున అధికారులు, ఉద్యోగార్థులు, మరియు వ్యాపారస్తులు తెలంగాణ ప్రాంతానికి వలస వచ్చారు. ఈ వలసల ఫలితంగా, ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలు మరియు ఇతర వనరులు స్థానికులకు దక్కకుండా బయటి వారు ఆక్రమించడంలో విజయవంతమయ్యారు.

స్థానికులు, ముఖ్యంగా యువత మరియు విద్యార్థులు, ఈ అన్యాయానికి వ్యతిరేకంగా నిలబడి, "ముల్కీ హక్కులు" పేరుతో ఉద్యమం ప్రారంభించారు. ఈ హక్కులు హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో పుట్టిన వారికి ప్రత్యేకంగా కలిగిన ఉద్యోగ హక్కులుగా భావించబడాయి. ముల్కీ నిబంధనలు కేవలం కాగితపైనే ఉండిపోయి, అనేక నాన్-ముల్కీలు నకిలీ ధృవపత్రాలతో ఉద్యోగాలు పొందడం ప్రారంభించడంతో, ఈ సమస్య మరింత వేడెక్కింది.

నిజాం పాలన తర్వాత ఉద్రిక్తతలు

ఆంధ్ర ప్రాంతం నుండి వచ్చిన వ్యక్తులు, బ్రిటిష్ పాలనలో విద్యావంతులుగా ఎదిగినవారు కావడంతో, వారు తెలంగాణ ఉద్యోగాలలో చోటు దక్కించుకోవడంలో ముందున్నారు. తమ బంధువులను కూడా రప్పించుకొని, వాణిజ్య రంగాల్లోనూ ప్రాముఖ్యత పొందారు. అయితే వారు స్థానిక భాష, సంస్కృతి, జీవన శైలిని తక్కువగా చూసేవారు. ఉర్దూ మిశ్రమ తెలంగాణ తెలుగు మాట్లాడే స్థానికులను అవమానించడమే కాక, తమను సంస్కృతిగలవారిగా, తెలంగాణ ప్రజలను వెనుకబడిన వారిగా అభివర్ణించేవారు.

మద్రాస్ రాష్ట్రం నుండి వచ్చిన తమిళ, ఆంధ్ర అధికారుల ప్రవర్తన, హైదరాబాద్ వాసులలో అసంతృప్తిని కలిగించింది. మద్రాస్ ప్రభుత్వం తమ వద్ద అవినీతికి పాల్పడిన అధికారులను హైదరాబాద్ రాష్ట్రానికి తరలించినట్లు ఆరోపణలు వచ్చాయి. అయితే, అప్పటి ప్రజాస్వామ్య ప్రభుత్వం నేతృత్వంలో ఉన్న బూర్గుల రామకృష్ణ రావు ప్రభుత్వం ఈ పరిస్థితిని నియంత్రించడంలో విఫలమైంది. పైగా, నాన్-ముల్కీల కార్యకలాపాలకు నేరుగా లేదా పరోక్షంగా ప్రోత్సాహం ఇచ్చినట్లయింది.

వరంగల్ ముల్కీ ఉద్యమం

ఈ ఉద్యమానికి ఆరంభం వరంగల్‌ విద్యార్థుల నుండి వచ్చింది. వారు ముల్కీ ధృవపత్రాల నకిలీలను రద్దు చేయాలని, నియమ నిబంధనల ప్రకారం నిజమైన స్థానికులకు మాత్రమే ముల్కీ సర్టిఫికెట్లు జారీ చేయాలని డిమాండ్ చేశారు. ఈ డిమాండ్లు తీర్మానంగా రూపొందించబడి, కాంగ్రెస్ మున్సిపల్ కౌన్సిలర్ ఎ. బుచ్చయ్య ద్వారా ప్రాచుర్యం పొందాయి.

ఆగస్టు 7న ఖమ్మం విద్యార్థులు కూడా ఉద్యమంలో చేరారు. వరంగల్ డివిజనల్ ఇన్‌స్పెక్టర్ ఆఫ్ స్కూల్స్ పార్థసారధి 180 మంది ఉపాధ్యాయులను బదిలీ చేసి, వారి స్థానాల్లో నాన్-లోకల్ ఉపాధ్యాయులను నియమించడం అగ్నికి ఆజ్యం పోసినట్లై ఉద్యమానికి మరింత ప్రోత్సాహాన్నిచ్చింది.

• 26 జూలై 1952: విద్యార్థుల జాయింట్ యాక్షన్ కమిటీ (JAC) ఏర్పాటు.

• 26 జూలై 1952: డిప్యూటీ డైరెక్టర్ ఆఫ్ ఎడ్యుకేషన్ షెండర్కర్ వరంగల్‌కు వచ్చారు.

• 28 జూలై 1952: విద్యార్థుల ప్రతినిధులతో కూడిన కొత్త JAC ఏర్పడింది. విద్యార్థి బుచ్చయ్య కన్వీనర్‌గా ఎన్నికయ్యాడు. JAC స్పష్టంగా నాన్-ముల్కీలకు వ్యతిరేకంగా ఉద్యమం చేయాలని తీర్మానించింది.

 

రాష్ట్రవ్యాప్త మద్దతు

రామచారి అనే మంత్రివర్యుడు "హైదరాబాద్ హిత రక్షణ సమితి"ను స్థాపించి, "గైర్ ముల్కీ గో బ్యాక్" అనే నినాదాన్ని విస్తృతంగా ప్రచారం చేశాడు. హయగ్రీవ చారి, కేశవరావు జాదవ్ వంటి నాయకులు ఈ ఉద్యమానికి మద్దతు పలికారు.

హైదరాబాద్‌లో ముల్కీ ఉద్యమ విస్తరణ

వరంగల్‌లో విద్యార్థుల నిరసనలు ఊపందుకున్న తర్వాత, హన్మకొండలో విద్యార్థులపై లాఠీ ఛార్జ్ జరగడం హైదరాబాద్ విద్యార్థులను రోషంతో నింపింది.

• 31 ఆగస్టు 1952: హైదరాబాద్‌లోని విద్యార్థులు ఈ లాఠీ ఛార్జ్కు వ్యతిరేకంగా సమ్మెకు దిగారు.

సైఫాబాద్ కాలేజీ నుండి ఆబిడ్స్ వరకు పెద్ద ర్యాలీ నిర్వహించారు.

• 1 సెప్టెంబర్ 1952: బక్రీద్ పండుగ నిమిత్తం ఆందోళనలు జరగలేదు.

హైదరాబాద్ పోలీసు కమిషనర్ శివ కుమార్ లాల్, — తమ పిల్లలను హింసాత్మక కార్యకలాపాలలో పాల్గొనకుండా చూడాలని తల్లిదండ్రులకు హెచ్చరికలు జారీ చేశారు. కానీ, విద్యార్థుల ఉత్సాహాన్ని ఏది ఆపలేకపోయింది.

సిటీ కాలేజీ ఘటన

• 2 సెప్టెంబర్ 1952: "నాన్ ముల్కీ గో బ్యాక్", "ఇడ్లీ సాంబార్ ఘర్ కో జావో", "స్టూడెంట్స్ యూనియన్ జిందాబాద్" నినాదాలతో విద్యార్థులు హైదరాబాద్, సికింద్రాబాద్ ప్రాంతాలన్నీ కదిలించారు.

• 3 సెప్టెంబర్ 1952: పోలీస్ కమిషనర్ శివ కుమార్ లాల్ నిరసనలను నిషేధిస్తూ ఆదేశాలు జారీచేశారు. అయితే, సిటీ కాలేజీ విద్యార్థుల ఆగ్రహాన్ని నాయకులు నియంత్రించలేకపోయారు. కొండా లక్ష్మణ్ బాపూజీ సైతం శాంతి పాటించమని విజ్ఞప్తి చేసినా, అది ఫలించలేదు.

అదే రోజున సిటీ కాలేజీ మరియు పత్తర్‌ఘాట్ వద్ద పోలీసులు కాల్పులు జరిపారు. జస్టిస్ పింగళి మరియు జస్టిస్ జగన్ మోహన్ రెడ్డి నివేదిక ప్రకారం, ఈ కాల్పుల్లో ఇద్దరు విద్యార్థులు ప్రాణాలు కోల్పోయారు.

• 4 సెప్టెంబర్ 1952: మృతదేహాలను అప్పగించాలని డిమాండ్ చేస్తూ విద్యార్థులు మరోసారి పెద్ద ఎత్తున ఆందోళనలు నిర్వహించారు. మళ్లీ పోలీసులు జరిపిన కాల్పుల్లో నలుగురు మరణించారు.

ఈ రెండు రోజుల వ్యవధిలో, 147 మంది విద్యార్థులు, 104 మంది పోలీసులు గాయపడ్డారు.

ప్రభుత్వ దృష్టికోణం

అప్పటి ముఖ్యమంత్రి బూర్గుల రామకృష్ణ రావు స్వయంగా జోక్యం చేసుకుని విద్యార్థులను శాంతిపరులుగా ఉండమని కోరారు. కానీ ఆయన ప్రయత్నం విఫలమయ్యింది. పోలీసు దౌర్జన్యం వల్ల ఉద్యమం మరింత హింసాత్మకంగా మారింది. విద్యార్థులు పోలీస్ స్టేషన్లపై దాడులు చేశారు. పరిస్థితి నియంత్రణకై కర్ఫ్యూకు విధించారు.

మేధావుల, ప్రముఖుల పాత్ర

ఈ ఉద్యమంలో విద్యార్థిగా పాల్గొన్న జయశంకర్ అనంతరం తెలంగాణ ఉద్యమానికి బలమైన నాయకుడిగా ఎదిగాడు. కాళోజీ నారాయణరావు ఉద్యమానికి మద్దతుగా నిలిచాడు.

ఈ సంఘటనలపై స్పందిస్తూ కమ్యూనిస్టులు, సాంఘిక కార్యకర్తలు, ప్రముఖ రచయితలు వి.డి. దేశ్‌పాండే, ఓంకార్ ప్రసాద్, డాక్టర్ జయ సూర్య నాయుడు, పద్మజ నాయుడు, శ్రీ డాంగే, మేల్కోటే, బకర్ అలీ మీర్జా, వెంకటస్వామి తదితరులు విద్యార్థుల పక్షాన ప్రభుత్వాన్ని విమర్శించారు. అయినప్పటికీ, ప్రభుత్వం కఠిన వైఖరి అనుసరించింది. విద్యార్థులు, జర్నలిస్టులు, సామాజిక కార్యకర్తలు కలిపి సుమారు 350 మందిని అరెస్ట్ చేసి, కఠినంగా హింసించింది.

ముగింపు

1952 ముల్కీ ఉద్యమం మరియు సిటీ కాలేజీ సంఘటనలు తెలంగాణ చరిత్రలో ప్రజల న్యాయం, గౌరవం, మరియు స్వాభిమానం కోసం జరిగిన తొలి, శక్తివంతమైన ఉద్యమాల్లో ఒకటిగా నిలిచాయి. ఇది కేవలం ఉద్యోగాలకు సంబంధించిన పోరాటం కాదు స్థానికుల సంస్కృతికి, పరిపాలనకు, మరియు హక్కుల కు గౌరవం ఇవ్వాలని జరిగిన సంఘటన.

ఈ ఉద్యమం తాత్కాలికంగా ప్రభుత్వ హింస వల్ల అణచివేయబడినప్పటికీ, దాని స్ఫూర్తి తరువాతి దశాబ్దాలలో ప్రత్యేక తెలంగాణ రాష్ట్ర ఉద్యమానికి మౌలిక స్థంభంగా నిలిచింది. సిటీ కాలేజీ సంఘటన Telangana ప్రజల రాజకీయ చైతన్యానికి, ప్రాంతీయ గుర్తింపుకు ఒక శాశ్వత గుర్తుగా నిలిచింది.

How Hyderabad became a state in Indian Union? - How democratic government was formed in Hyderabad in 1952

How Hyderabad became a state in Indian Union? - How democratic government was formed in Hyderabad in 1952

ప్రశ్న: హైదరాబాద్ రాష్ట్రం ఎలా ఏర్పడింది? 1952లో ప్రజాస్వామ్య ప్రభుత్వం ఏర్పాటు?

జవాబు: Download Audio

పరిచయం

1948లో హైదరాబాద్ రాజ్యాన్ని భారత యూనియన్‌లో విలీనం చేసిన తర్వాత, ఈ ప్రాంతం గణనీయమైన రాజకీయ మరియు పరిపాలనా రూపాంతరం చెందింది. భౌగోళికంగా ఎటువంటి మార్పు రాకున్నా, నిజాం పాలన ముగిశాక, ఇది "హైదరాబాద్ రాష్ట్రం"గా భారత రాజ్యాంగం కింద కొత్త రాజకీయ రూపాన్ని స్వీకరించింది. ప్రజాస్వామ్య పరిపాలన వైపు తొలి అడుగుగా 1952 ఫిబ్రవరిలో మొదటి సాధారణ ఎన్నికలు నిర్వహించబడ్డాయి. ఈ ఎన్నికలు స్వతంత్ర భారతదేశంలో ప్రజాస్వామ్య విలువలను బలపరిచిన కీలక ఘట్టంగా నిలిచాయి.

హైదరాబాద్ రాష్ట్రం ఏర్పాటు

1948 సెప్టెంబరులో 'పోలీసు చర్య' (ఆపరేషన్ పొలో) తర్వాత, నిజాం పాలన అధికారికంగా ముగిసింది. అనంతరం హైదరాబాద్ రాష్ట్రం భారత యూనియన్‌లో ఒక భాగంగా మారింది. భౌగోళికంగా రాష్ట్రంలోని జిల్లాలు అలాగే కొనసాగినా, పరిపాలనా స్వభావం పూర్తిగా మారిపోయింది. ఫ్యూడల్ శాసనాన్ని తొలగించి, ప్రజాస్వామ్య పరిపాలనకు మార్గం సుగమమైంది. రాష్ట్రానికి తాత్కాలికంగా ఐసిఎస్ అధికారి ఎం.కె. వెల్లోడిని ముఖ్య కార్యనిర్వాహకుడిగా నియమించారు.

1952లో మొదటి సాధారణ ఎన్నికలు

హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో మొదటి సాధారణ ఎన్నికలు ఫిబ్రవరి 1952లో జరిగాయి. ఈ ఎన్నికలలో పాల్గొన్న పార్టీలు: కాంగ్రెస్ పార్టీ, కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ, పీపుల్స్ డెమోక్రటిక్ ఫ్రంట్, పెసెంట్స్ అండ్ వర్కర్స్ పార్టీ, సోషలిస్ట్ పార్టీ, షెడ్యూల్డ్ కాస్ట్స్ ఫెడరేషన్ పార్టీ.

ఈ ఎన్నికలలో, కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ తెలంగాణ, ఆంధ్ర, మరియు మద్రాస్‌లో అత్యధిక సీట్లను గెలుచుకుంది. తెలంగాణ మరియు ఆంధ్ర విలీనం అయితే, వారు ఖచ్చితంగా ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటు చేయగలమని కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ విశ్వసించింది. ఈ దృక్పథంతో, కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ విశాలాంధ్ర ఏర్పాటు కోసం ఉద్యమాన్ని తీవ్రతరం చేసింది.

హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో 16 జిల్లాలు - ఎమ్మెల్యేలు:

1.         తెలంగాణ - 8 జిల్లాలు - 95 M.L.A.లు

2.         మరాఠ్వాడా - 5 జిల్లాలు - 44 M.L.A.లు

3.         కన్నడ - 3 జిల్లాలు - 36 M.L.A.లు

మొత్తం: 175 M.L.A.లు

వివిధ పార్టీలు గెలుచుకున్న సీట్లు:

1.         కాంగ్రెస్ పార్టీ: 93

2.         పీపుల్స్ డెమోక్రటిక్ ఫ్రంట్ (P.D.F.): 42

3.         సోషలిస్ట్ పార్టీ: 11

4.         వర్కర్స్ పార్టీ: 10

5.         షెడ్యూల్డ్ కాస్ట్స్ ఫెడరేషన్ పార్టీ: 05

6.         స్వతంత్రులు: 14

బూర్గుల రామకృష్ణ రావు మంత్రిత్వ శాఖ:

బూర్గుల రామకృష్ణ రావు: ముఖ్యమంత్రి,

దిగంబర రావు బిందూ: హోం మంత్రి,

కె.వి. రంగా రెడ్డి: ఎక్సైజ్,

వినాయక రావు కొరట్కర్: వాణిజ్యం మరియు పరిశ్రమలు,

జి.ఎస్. మేల్కోటే: ఆర్థికం,

మెహదీ నవాజ్ జంగ్: పబ్లిక్ వర్క్స్,

పూల్‌చంద్ గాంధీ: పబ్లిక్ హెల్త్,

మర్రి చెన్నా రెడ్డి: వ్యవసాయం మరియు పబ్లిక్ డిస్ట్రిబ్యూషన్,

అన్నా రావు గనముఖి: స్థానిక పరిపాలన,

జగన్నాథ రావు చందర్కి: న్యాయం మరియు ఎండోమెంట్స్,

వల్లూరి బసవ రాజు: లేబర్ మరియు పునరావాసం,

శంకర్ దేవ్: సామాజిక సంక్షేమం,

దేవీ సింగ్ చౌహాన్: గ్రామీణ పునర్నిర్మాణం,

విపక్ష పార్టీ: పీపుల్స్ డెమోక్రటిక్ ఫ్రంట్

విపక్ష నాయకుడు: వి.డి. దేశ్‌పాండే (మరాఠ్వాడా)

స్పీకర్: కాశీనాథ్ రావు వైద్య

డిప్యూటీ స్పీకర్: పంపన్న గౌడ

ఎం.కె. వెల్లోడి, ఒక ICS అధికారి, బూర్గుల రామకృష్ణ రావు మంత్రిత్వ శాఖకు ముఖ్య సలహాదారుడిగా ఉన్నాడు. దీనిని ఆధారంగా బూర్గుల రామకృష్ణ రావు పేరుకు మాత్రమే ముఖ్యమంత్రిగా ఉన్నాడని, నిజమైన అధికారం వెల్లోడి చేతిలో ఉందని స్పష్టమవుతుంది.

ముగింపు

1952లో హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో జరిగిన మొదటి సాధారణ ఎన్నికలు, ప్రాంతం యొక్క రాజకీయ చరిత్రలో కీలక మలుపుగా నిలిచాయి. నిజాం పాలన ముగిశాక, ప్రజాస్వామ్య పరిపాలనకు మార్పు మొదలవడం, ఆ కాలానికి రాజకీయ చైతన్యం పెరుగుతున్న సంకేతంగా అభివర్ణించవచ్చు. అయితే, ఈ ఎన్నికలు తెలంగాణ, మరాఠ్వాడా, కన్నడ ప్రాంతాల మధ్య భాషా, ప్రాంతీయ, మరియు రాజకీయ విభేదాలను కూడా బహిర్గతం చేశాయి. రాష్ట్ర సమగ్రత కోసం అనేక ప్రయత్నాలు జరిగినా, అసంతృప్తి పెరిగింది.

1956లో భాషాపరమైన పునర్వ్యవస్థీకరణ ద్వారా తెలంగాణను ఆంధ్రతో విలీనం చేయడం, మరియు 2014లో తెలంగాణ ప్రత్యేక రాష్ట్రంగా ఏర్పడే వరకు వచ్చిన పరిణామాలకు మూలపునాది 1952లో నాటబడినదిగా స్పష్టమవుతుంది.

ఈ ఎన్నికలు కేవలం ఒక రాజకీయ ప్రక్రియ మాత్రమే కాదు ఇది ప్రజల ప్రాతినిధ్యం, అభివృద్ధి, ప్రాంతీయ గుర్తింపు కోసం అనుసరించిన మార్గాన్ని సూచించే మైలురాయి కూడా.

UGC JRF NET Paper 1 mock test 1 in English

UGC JRF NET Paper 1 mock test 1 in English UGC JRF NET Paper 1 mock test 1 in English UGC JRF NET Paper 1 ...