Role of Communists in Hyderabad state politics - Telangana Peasant Armed struggle

Role of Communists in Hyderabad state politics - Telangana Peasant Armed struggle - Download audio

ప్రశ్న: హైదరాబాద్ రాష్ట్ర రాజకీయాలలో కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ పాత్ర మరియు తెలంగాణ రైతాంగ సాయుధ పోరాటం

పరిచయం

తెలంగాణలో సామాన్య ప్రజలు మరియు ఉన్నత వర్గాలలో రాజకీయ చైతన్యాన్ని తీసుకొచ్చిన ఘనత కమ్యూనిస్ట్ పార్టీకి దక్కుతుంది. జమీందారుల అణచివేత విధానాలకు వ్యతిరేకంగా జరిగిన చారిత్రక తెలంగాణ రైతాంగ సాయుధ పోరాటానికి కమ్యూనిస్టులు ప్రధాన కారణం. ఈ పోరాటం ప్రపంచంలోనే గొప్ప తిరుగుబాట్లలో ఒకటిగా నిలిచింది. హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో కమ్యూనిస్టుల కార్యకలాపాలను నాలుగు దశలుగా విభజించవచ్చు: 1940-1946లో బలం సమీకరణ, 1946-1947లో జమీందారులపై పోరాటం, 1947-1948లో నిజాం పాలనకు వ్యతిరేకంగా సంఘర్షణ, మరియు 1948-1951లో భారత ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా పోరాటం. ఈ దశలు రైతుల సాధికారత మరియు సామాజిక న్యాయం కోసం కమ్యూనిస్టుల అవిరళ కృషిని వెల్లడిస్తాయి.

మొదటి దశ: 1940-1946

1940 నుండి 1946 వరకు, కమ్యూనిస్టులు బలాన్ని సమీకరించారు. 1944లో భువనగిరి ఆంధ్ర మహాసభ సమావేశం తర్వాత, తెలంగాణ గ్రామాలలో సంఘాలు ఏర్పడ్డాయి. రైతులు మరియు రైతాంగాన్ని రహస్యంగా కలిసి, జమీందారుల దోపిడీ విధానాల గురించి అవగాహన కల్పించి, వారికి ధైర్యం నింపారు. ఈ దశలో మగ్గురు జమీందారులపై దాడులు జరిగాయి. ధర్మారం జమీందారు మేకూరి రాఘవ రావు బీదల భూములను అక్రమంగా ఆక్రమించేందుకు ప్రయత్నించగా, కమ్యూనిస్టుల సహాయంతో లంబాడీలు అతని ప్రయత్నాలను విఫలం చేశారు. జనగామ జమీందారు విసునూరి రామచంద్ర రెడ్డి భూములను ఆక్రమించేందుకు ప్రయత్నించగా, దావూద్ రెడ్డి, అరుట్ల రామచంద్ర రెడ్డి సహాయంతో ఆ భూములను బీదలకు పంచారు. ముండ్రాయి జమీందారు కటారి నర్సింహ రావు అక్రమంగా ఆక్రమించిన భూములను అరుట్ల రామచంద్ర రెడ్డి తిరిగి బీదలకు ఇప్పించాడు.

రెండవ దశ: జులై 1946 - జూన్ 1947

జులై 1946 నుండి జూన్ 1947 వరకు, కమ్యూనిస్టులు జమీందారులపై స్పష్టంగా పోరాడారు, వారి కార్యకలాపాలు నిజాం దృష్టికి వచ్చాయి. జనగామ జమీందారు విసునూరి రామచంద్ర రెడ్డి, పాలకుర్తి గ్రామంలో రజక సామాజిక వర్గానికి చెందిన ఐలమ్మ భూమిని ఆక్రమించేందుకు తన గుండాలను పంపాడు. తెలంగాణలోని ఇతర ప్రాంతాల నుండి కమ్యూనిస్టులు ఐలమ్మకు మద్దతుగా నిలిచి, గుండాలను తరిమికొట్టారు. జులై 1946లో, కడివెండి గ్రామంలో సంఘం సభ్యులపై జమీందారు గూండాలు దాడి చేశారు, దీనిలో దొడ్డి కొమరయ్య, ముగలి మల్లయ్యలు మరణించారు. కోపోద్రేకంతో గ్రామస్తులు జమీందారు మామిడి తోటను ధ్వంసం చేశారు. ఈ సంఘటన తెలంగాణ రైతాంగ సాయుధ పోరాటానికి నాంది పలికింది. సుమారు 150 గ్రామాల ప్రజలు జమీందారులపై తిరుగుబాటు చేశారు. ప్రతి సాయుధ సంఘంలో 10-20 మంది సభ్యులు ఉండేవారు, వీరికి గెరిల్లా యుద్ధ శిక్షణ ఇవ్వబడింది. గ్రామంలోకి ప్రవేశించినప్పుడు, స్థానికులు జమీందారులపై దాడులకు చేతులు కలిపేవారు. ఈ తిరుగుబాటు హింసాత్మకంగా మారడంతో, నిజాం ప్రభుత్వం దీనిని అణచివేయడానికి చర్యలు తీసుకుంది. సైన్యం అడవుల్లోకి ప్రవేశించడంతో, కమ్యూనిస్టు నాయకులు విజయవాడకు పారిపోయారు. విజయవాడను కమ్యూనిస్టులు స్టాలిన్‌గ్రాడ్‌గా పిలిచేవారు. నవంబర్ 1946లో, హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో కమ్యూనిస్టు పార్టీ నిషేధించబడింది. కమ్యూనిస్టు పార్టీ యొక్క సాంస్కృతిక విభాగం అయిన ప్రజానాట్య మండలి, ‘మా భూమి’ నాటకం ద్వారా జమీందారులకు వ్యతిరేకంగా ప్రజలలో చైతన్యం తీసుకొచ్చింది.

మూడవ దశ: జూన్ 1947 - సెప్టెంబర్ 1948

12 జూన్ 1947న, నిజాం మీర్ ఉస్మాన్ అలీ ఖాన్ తాను స్వతంత్ర రాజునని, భారత యూనియన్‌లో చేరడానికి నిరాకరించాడు. నిజాం తన శత్రువులను కిరాతకంగా అణచివేయడం ప్రారంభించాడు, రజాకార్లు సామాన్య ప్రజలపై, ముఖ్యంగా హిందువులపై దాడులు చేశారు. ఈ సమయంలో, కమ్యూనిస్టులు విజయవాడ నుండి తిరిగి వచ్చి సాయుధ పోరాటానికి సన్నద్ధమయ్యారు. 11 సెప్టెంబర్ 1947న, కమ్యూనిస్టులు నిజాంపై బహిరంగ యుద్ధం ప్రకటించారు. వారు మూడు వ్యూహాలను అనుసరించారు: 1. పోలీసు స్టేషన్లు, జమీందారులు, ధనవంతులపై దాడి చేయడం; 2. ‘గ్రామ రక్షక దళం’ ఏర్పాటు చేయడం; 3. సమాంతర ప్రభుత్వం నడపడం. కామ్రేడ్ ఎన్. భూతారెడ్డి, వి. ప్రభాకర రావు గ్రామాలను తమ నియంత్రణలోకి తీసుకొని సమాంతర ప్రభుత్వం నడిపారు. ఈ సాయుధ పోరాటంలో అనేకమంది కమ్యూనిస్టులు అమరులయ్యారు. బైరాన్‌పల్లిలో 86 మంది తిరుగుబాటుదారులు చంపబడ్డారు. గుండ్రంపల్లి గ్రామంలో 15 మంది తిరుగుబాటుదారులను గొయ్యిలో వేసి సజీవంగా దహనం చేసారు. అరుట్ల గ్రామంలో 11 మందిని దహనం చేసే ప్రయత్నాన్ని ఉత్తమ్మ అనే మహిళ విఫలం చేసింది. 29 నవంబర్ 1947న, నిజాం భారత యూనియన్‌తో యధాతధ / స్టాండ్‌స్టిల్ ఒప్పందం కుదుర్చుకున్నాడు. ఆపరేషన్ పోలో తర్వాత, 17 సెప్టెంబర్ 1948న, హైదరాబాద్ రాష్ట్రం భారత యూనియన్‌లో విలీనమైంది.

నాల్గవ దశ: సెప్టెంబర్ 1948 - అక్టోబర్ 1951

హైదరాబాద్ రాష్ట్రం భారత యూనియన్‌లో విలీనమైనప్పటికీ, కమ్యూనిస్టు పార్టీ కేంద్ర నాయకత్వం భారత ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా పోరాటం కొనసాగించాలని నిర్ణయించింది. హైదరాబాద్ సందర్శనలో, వల్లభాయ్ పటేల్ తెలంగాణలో ఒక్క కమ్యూనిస్టును కూడా ఉండనివ్వనని ప్రకటించాడు. అప్పటి గవర్నర్ జనరల్ చౌదరి, కమ్యూనిస్టులను అణచివేయడానికి సైన్యాన్ని అడవుల్లోకి పంపాడు, అనేకమంది కమ్యూనిస్టులు చంపబడ్డారు. ఈ కారణంగా, కమ్యూనిస్టులు 17 సెప్టెంబర్‌ను చీకటి రోజుగా బ్లాక్ డే గా భావిస్తారు. రష్యా సలహాతో, 21 అక్టోబర్ 1951న కమ్యూనిస్టులు సాయుధ పోరాటాన్ని ఉపసంహరించారు. తెలంగాణ కమ్యూనిస్టు పార్టీ నాయకుడు రావి నారాయణ రెడ్డి దేశంలో అత్యధిక మెజారిటీతో పార్లమెంటుకు ఎన్నికయ్యాడు. పుచ్చలపల్లి సుందరయ్య తెలంగాణ రైతాంగ సాయుధ పోరాట చరిత్రను ‘తెలంగాణ పీపుల్స్ స్ట్రగల్ అండ్ ఇట్స్ లెసన్స్’ పేరుతో పుస్తక రూపంలో రికార్డు చేశాడు.

ముగింపు

కమ్యూనిస్టు పార్టీ నాయకత్వంలో జరిగిన తెలంగాణ రైతాంగ సాయుధ పోరాటం, హైదరాబాద్ రాష్ట్రంలో భూస్వామ్య దోపిడీ మరియు నిజాం నిరంకుశ పాలనకు వ్యతిరేకంగా నిలిచిన చారిత్రక అధ్యాయం. కమ్యూనిస్టులు రైతులను సమీకరించి, జమీందారులు మరియు నిజాం పాలనకు వ్యతిరేకంగా సాయుధ పోరాటం ద్వారా, గ్రామీణ ప్రజలలో రాజకీయ చైతన్యాన్ని రగిలించారు. తీవ్ర అణచివేత, హింస, రాజకీయ నిషేధాలను ఎదుర్కొన్నప్పటికీ, సాయుధ పోరాటం, గ్రామీణ సంస్థాగతం, సాంస్కృతిక చైతన్యం ద్వారా ఈ ఉద్యమం తన ఊపును కొనసాగించింది. హైదరాబాద్ భారత యూనియన్‌లో విలీనమైన తర్వాత కూడా, నిజమైన సామాజిక న్యాయం మరియు భూ సంస్కరణల కోసం కమ్యూనిస్టులు పోరాడారు. 1951లో సాయుధ పోరాటం ముగిసినప్పటికీ, ఈ ఉద్యమం భూస్వామ్య వ్యవస్థ అన్యాయాలను బహిర్గతం చేసి, తెలంగాణలో భవిష్యత్ భూ సంస్కరణలు మరియు రాజకీయ సాధికారతకు పునాది వేసింది. రైతులు మరియు కమ్యూనిస్టు నాయకుల త్యాగాలు ధైర్యం మరియు స్థిరత్వానికి చిహ్నంగా నిలిచాయి, తెలంగాణ సామాజిక-రాజకీయ నీతిని గణనీయంగా మార్చాయి.